سخــن از پــچ پچ ترسانـی در ظلمتــــــــ نیست
سخــــن از روزستــــــ و پنجره هـــای باز
و هـــــوای تــازه
و اجـــاقی کـــه در آن اشیـــای بیهـــوده مـــی ســوزنـــد
و زمینــی که ز کشتـــی دیگــــر بارور استــــــــــــ
و توّلـــــد و تکــامل و غـــرور
سخـــن از دستـــان عاشـــق ماستــــــــــــ
کـه پلــی از پیغــام عطـــر و نـــور و نسیـــم
بر فراز شبهــــا ســاخته انـــد
به چمنــزار بیــــا
به چمنــزار بزرگــــــــــــــــ...
و صــــدایم کــــن ، از پشتــــــــــِ نفس هــــای گـــلِ ابریشـــم
همچنـــان آهـــو که جفتش را